آیا شرط بندی مسابقات اسب دوانی احمقانه است؟ بررسی شرط بندی اسب

شرایط شرط بندی مسابقات اسب دوانی چگونه انجام میشود؟ آیا پیش بینی مسابقات اسب سواری کاری عاقلانه است؟ برای بررسی وضعیت دقیق مسابقات اسب سواری با ما همراه باشید.

اسب ها حدود 500 کیلوگرم وزن دارند، پاهایشان با مچ پاهایی به اندازه یک انسان حمایت می شود و مجبور می شوند در حالی که افراد را بر روی پشت خود حمل می کنند، با سرعت بیش از 30 مایل در ساعت در اطراف زمین های مسابقه بدویند. اسب‌ها از این مصیبت لذت نمی‌برند یا از عبور از خط پایان لذت نمی‌برند. آن‌ها تسلیم می‌شوند و هر مسابقه را با عرق کردن و خستگی به پایان می‌رسانند، اغلب با آسیب‌ های ناتوان‌کننده؛ اگر اصلاً زنده بمانند.

قربانیان صنعت چند میلیون پوندی شرط بندی اسب دوانی، اسب ها هستند که اغلب بهای نهایی را می پردازند. چه آنها در تصادفات وحشتناک در پیست بمیرند و چه در تمرین، پس از تحمل جراحات فلج کننده کشته شوند، یا در مسابقات پیروز نشوند و به کشتارگاه فرستاده شوند، با این حیوانات حساس به عنوان چیزی جز کالاهای یکبار مصرف رفتار نمی شود.

گرند نشنال با مسافت 4.5 مایلی، طولانی ترین و مرگبارترین نژاد اصیل در جهان است. عامل خطر بالا همان چیزی است که آن را مشهور می کند، اما هر ساله اسب ها با جان خود هزینه می کنند و در حصارهای بدنامی مانند The Chair، Becher’s Brook و The Canal Turn صدمات وحشتناک و اغلب کشنده را متحمل می شوند. هر بار که اسب ها مجبور به پریدن از این موانع بیش از حد بلند می شوند، فشار فوق العاده ای بر پاهای باریک جلویی آنها وارد می کند و تصادفات را اجتناب ناپذیر می کند.

در سال 2011، پس از مرگ دو اسب در سقوط تکان دهنده، شکستن گردن و کمر، مسابقه حتی متوقف نشد، کارکنان به سادگی از کنار اجساد دو اسب مرده که در مسیر افتاده بودند، عبور کردند. و دوربین‌های تلویزیونی معمولاً در کنار دونده‌های جلو قرار می‌گیرند، زیرا اسب‌ هایی که نمی‌توانند سریع از جای خود بلند شوند، با عجله با یک پارچه برزنتی سبز پوشانده می‌شوند و دور از انظار عمومی بیرون کشیده می‌شوند و واقعیت ناراحت‌کننده تر این است که این ورزش را از بسیاری از تماشاگران پنهان می‌کنند.

همانطور که بیل فینلی ستون نویس مسابقه می گوید: «اسب مسابقه اصیل یک اشتباه ژنتیکی است.  خیلی سریع می دود، چارچوبش خیلی بزرگ است و پاهایش خیلی کوچک هستند. تا زمانی که بشر بخواهد در شرایط استرس زا با سرعت بالا بدود، اسب ها در مسیرهای مسابقه می میرند.

این اسب‌ها که برای سرعت و به قیمت از دست دادن توده استخوانی و رفاه عمومی پرورش یافته‌اند، به طور فزاینده‌ای از استحکام کمتری برخوردارند و در مسابقات، بسیار فراتر از توانایی‌های طبیعی خود رانده می‌شوند. برای اسب‌هایی که در مسابقات برای ایجاد شرایط پزشکی ناتوان‌ کننده از جمله خونریزی ریه‌ ها، استخوان حلقه و زخم معده مورد استفاده قرار می‌گیرند، این امر رایج است و به نوعی پذیرفته شده است. حملات قلبی و صدمات کشنده، از جمله شکستگی گردن، کمر و پاها نیز رایج هستند.

شرایط اسب ها بعد از مسابقات اسب دوانی

برای اسب‌ هایی که به پایان «حرفه‌شان» می‌رسند، به ندرت بازنشستگی شادی وجود دارد. اسب‌ها فقط زمانی ارزش دارند که برنده شوند، بنابراین صنعت مسابقه به ندرت برنامه‌ای مناسب برای آن‌ها در نظر می‌گیرد که از کسب درآمد خودداری کنند. به برخی از آنها به سادگی تیراندازی می شود و تعداد کمی نیز در صورت توانایی در تفریحات سوارکاری مورد استفاده قرار می گیرند. بسیاری ذبح خواهند شد و گوشت آنها به گوشت ارزان تبدیل خواهد شد.

واقعیت ها در مورد شرط بندی اسب دوانی و مسابقات Horse Racing:

* سالانه حدود 200 اسب در پیست‌ های مسابقات اسب دوانی بریتانیا می‌میرند.

* ضربان قلب اسب می تواند ده برابر در طول مسابقه افزایش یابد؛ از 25 تپش در دقیقه به بیش از 250 تپش؛ که منجر به خستگی کامل و گاهی اوقات فروپاشی می شود.

* از 12000 کره اسبی که هر ساله در صنایع مسابقه بریتانیا و ایرلند متولد می شوند، تنها حدود 40 درصد آنها برای مسابقه استفاده می شوند. بقیه با سرنوشت نامشخص و معمولاً غم انگیز کشتار یا غفلت روبرو هستند.

* مسابقه تنها زمینه ای است که در آن شلاق زدن حیوانات در بریتانیا هنوز قانونی است. یک نظر سنجی که توسط خود اداره اسب سواری بریتانیا انجام شد نشان داد که 57 درصد از مردم خواهان ممنوعیت کامل شلاق هستند.

* صنعت شرط بندی اسب دوانی هر سال میلیون ها پوند را به تحقیق در مورد محافظت از سرمایه گذاری های جایزه خود اختصاص می دهد. تقریباً هیچ کمکی به اسب‌هایی که روزهای مسابقه‌شان به پایان رسیده است نمی‌شود.